25 mai. Sebastian Aizpiri gogoan
Hilak 25 hartatik pasa dira hiru hamarkada. 1988ko maiatzeko azken astelehena zen, eta pasata ziren arratsaldeko zortziak.
Harategia zeukan Elgoibarren, jatetxea Eibarren. Ondo ezagutzen dugu eibartarrok jatetxe hori (gure amama ere bertan lanean aritua zen, beste hiru hamarkada atzerago). Enpresari gazteak betetzeke zeuzkan 40 urteak, harategitik jatetxera bidean zihoan egun hartan. Baina ez zen iritsi Ego Gainetik Isasira. Tartean, oraindik ilun xamarra den puntu batean, pistoladunak zituen zain. Tiroz akabatu zuten pertsona haren bizia. Eibarren.
“Erahil arte jendeak ez du erreakzionatu”, esan zuen garai hartako ordezkari politiko batek. Lagun batek, duela egun gutxi, sare sozial batean esan zuenez, “manifestazio hartan txistua bota ziguten. Eta diru beltza ondo generamala esan ziguten”. Nik ezin oroitu, baina orduko kazetari batek duela zenbait urte pasartetxo bat kontatu zuen. Aita gazte bat, 30 urtera iristen ez zena, haurra bizkar gainean joan omen zen. “Ikusi hori, kanpainan dago”, esan omen zion nagusiak kazetariari. Milaka pertsona altxatu ziren gure herrian, Sebastian Aizpiriren erahilketa salatzeko. Eta ez, ez zen kanpaina kontua: arrazoi etikoz eta gizalegez eman zuten pausua.
Indarkeriaren amaiera oinordetzan jaso duen gazte gisa, nire esker ona adierazi nahi diet pertsona ausart guzti horiei. Tartean, haurra lepoan eraman zuen aita hari. Bere semeak ez zuen horren berririk izan, aita hil eta urte batzuk pasa arte. Gaur, lerro hauen bidez, eskerrak ematen dizkio aitari, manifestazio hartara eramateagatik.
Barkatu, iruzkinetarako formularioa itxita dago une honetan.